रोशन “काभ्रेली”
तिम्रो अमुल्य उपहार, यो आँखाको आँशु ।।
अब, आफै भन प्रिय… म के सम्झि हाँसु ।।
शायरी
रोशन “काभ्रेली”
माईती छाेडेकाे अ।शु उन्ले हरायाे भनी ।।
जब मैले मुस्कुराउदै हाम्रो घर अ।याे भनी ।।
रोशन “काभ्रेली”
उन्काे अ।गमनले जीवनकाे, पाटाे फरक भाे ।।
केही कदम त्याे साथ पछि, बाटाे फरक भाे ।।
रोशन “काभ्रेली”
तिम्रा नयनमा देखिने प्रतिबिम्ब मेराे हैन भन्छाै ।।
हरपल खाेज्छन् ओझेल हुँदा जहाँ म छैन भन्छाै ।।
रोशन “काभ्रेली”
थाहा छ खुशी किन्न पाईदैन, न बेच्न…. तै पनि दिनाै कमाउँन निस्कन्छु ।।
अ।दतले मजबुर छु हजुर,न कहि पाईहाल्छ कि भन्दै रमाउँन निस्कन्छु ।।
Rupa Thapa
भन्ने गर्छन दुनियाँ सबै तर भाग्य राेजेकै नपाईने भए ।।
तिम्राे साथ हुन्नथ्याे अ।ज, मायाँ खाेजेकै नपाईने भए ।।
Prashanta Danuwar
यदि मायाँ सबथोक हुन्थ्यो त सम्बन्ध किन टुट्थ्यो र ।।
यदि धन सबथोक हुन्थ्योे त मन किन बिचलित हुन्थ्यो र ।।
रोशन “काभ्रेली”
तिमी फूल हाै अ।काशकाे जून हाै ।।
सुगन्धित मेराे जीवनकाे सुकुन हाै ।।
Narayan Sedhai
कविको काव्यले एउटा, नव सिर्जना गर्दछ ।।
त्यही सिर्जनाले एउटा, संसार मित्र भर्दछ ।।
रोशन “काभ्रेली”
धेरै भेटिए मान्छे यहाँ, सस्तोमा टिकाउ खोज्ने ।।
चितिक्क परेकी घरबार चाहिन्न तर बिकाउ खोज्ने ।।
- “बदलिदो राजनीति–नयाँ अनुहार”
- खुल्ला आकाशमा उड्न मन छ ।
- तिम्रो अमुल्य उपहार…
- “बुढो बाघ, तन्नेरी स्याल”
- ओइ साथि कता ! आउ यता ।
- बलियो राजनीतिमा झिनो आशा…
- सबै भन्छन्…✍️
- मिस नेवाःको उपाधि सलिना महर्जनलाई
- संगीतकार श्रेष्ठ नातिकाजी राष्ट्रिय संगीत पुरस्कार २०७७ बाट सम्मानीत
- माओवादी चौरजहारीको घोषणापत्र : एक कक्षा कोठा, एक प्रोजेक्टर
- मैदान बाहिर अल्मुताइरीको हस्तक्षेप अति भो !
- गल्ति त्यहि भाे…
