कविता

Narayan Sedhai

सन्तान्की जननी माता, संरिक्षका पनि उनै ।।
दयामायाकी हुन् सागर , भाग्य सन्तानकी उनै ।।

Prakas

तिमी हिड्दा लडे त्यो चोट मेरो होस्
तिमी मुस्काउदा मुस्काउने मेरो ओठ होस्

रोशन “काभ्रेली”

आज तिम्ले रुवायौँ,
थाहाँ भो…
मेरो आशुको मोल छैन ।