गजल

रोशन “काभ्रेली”

जीन्दगीको यात्रा लड्नै आँटेको भिरमा थिएँ म ।।
आसा छैन बचाउँलान आफ्नै तक्दीरमा थिएँ म ।।

Kamalraj Bist Magar

समयले छोडि दिन्छ समयकै घर बाट।
म मोहित भएको हुँ मित्र यो खबर बाट।

सन्ध्या साधना

थाहा भाे मायाँले यहाँ, बार बार रूवाउँछ ।।
भन्दै मेराे अँँ।खामा केबल अ।सु सुहाउँछ ।।

Rupa Thapa

चाहना कति धेरै हुदाहुदै ओईलाएर झर्छ कै ले ।।
गगन चुम्न खोज्ने मेरा कदम निराशा गर्छ कै ले ।।

सन्ध्या साधना

मेरो जवानीको मात तिम्ले, धोकेर गयौ ।।
पचेन फेरी आफ्न्त सबै, खोकेर गयौ ।।

रोशन “काभ्रेली”

छानाे चुहिएकाे हैन सरकार, अ।फैले प्वाल पारेकाे हुँ ।।
अन्नकाे के कुरा गर्छाै सरकार, पानी नभएर झारेकाे हुँ ।।

Ramesh Aryal

साथ दिन्छु भन्यौं र पो मन साटेको हुँ !
घर न घाटको भए पछि, हात काटेको हुँ !

Rupa Thapa

मलाई मेरो भोकले लुट्यो ।।
जीन्दगीमा सबै थोकले लुट्यो ।।