मुक्तक

सन्ध्या साधना

छुन खाेज्थे अरूले मलाई, तिम्ले त अङ्गालै मार्याै ।।
कहाँबाट के सुरू गर्याै खै कुन्नि, अन्याेलमा पार्याै ।।

Rupa Thapa

काेहि जान्छ त टाढा जानदेउ, उस्लाई नबाेलाउ तिमी ।।
तिम्राे मायाँ लतारी गा’हाे उस्ले, एकान्त नटाेलाउ तिमी ।।

सन्ध्या साधना

हे दुनियाँ, खुशी हुने रहर मेरा पनि छन हजुर ।।
सिउँदो सजाए मैले फेरि, के बिराए भन हजुर ।।

Rupa Thapa

अबाेध बालिकाकाे बलत्कार सुनेर अ।एँ ।।
हाे तेहि उस्काे न्याय चित्कार सुनेर अ।एँ ।।

रोशन “काभ्रेली”

लाख काेशिसका बाबजुद, उ चिन्न सकिन ।।
गरिब भएरै हाेला हजुर, मायाँ किन्न सकिन ।।

रोशन “काभ्रेली”

तिम्ले दिएका मायाँको घाउ, बल्ल खाटो परेछ ।।
हिड्दिन भन्दै थिएँ तर तिम्रै अगेंनी बाटो परेछ ।।

रोशन “काभ्रेली”

चाेट लाग्दा उन्लाई, मलाई किन दुख्छ साथि ।।
अ।ज थाहा भाे, मायाँकाे बज्रपात पर्न मै माथि ।।

रोशन “काभ्रेली”

मै हूँ भन्दै सबै राजा, भए जङ्गलको बाघ ।।
सिंह छाडि मै खरायोे, पुग्थ्यो होला भाग ।।

@sakun

बुन्न सिकायौ, तिम्ले सपनी ।।
आजकल सधैँ, देख्छु म पनि ।।

रोशन “काभ्रेली”

मायाँ गरौँ म तिम्रो चाहाना गतिलो भएन ।।
छोडेर जाउँ कसो गरि बहाना गतिलो भएन ।।