मुक्तक

रोशन “काभ्रेली”

मागेर पाउँने भए मायाँ, भिखारीको अपरम्पार हुन्थ्यो होला ।
सड्का पेटि किन भैँतारिन्थ्यो, उस्को नि घरबार हुन्थ्यो होला ।।

रोशन “काभ्रेली”

दुनियाँ भन्छ पागल तर म आश बोकि हिडेको छु ।
भेटेरै दिन्छु तिम्लाई मुठ्ठी भर सास बोकि हिडेको छु ।

रोशन “काभ्रेली”

याद कसैको जब, छोडे पछि गरिन्छ ।
प्रेमको आभास नाता, तोडे पछि गरिन्छ ।।

रोशन “काभ्रेली”

घर आफ्नो हो तर यो जेल जस्तो लाग्छ ।
रिहाईको आसा छैन, मलाई यस्तो लाग्छ ।।